THE ROPE (Η θηλιά)

1948 ΗΠΑ
Είδος   Θρίλλερ αγωνίας

Σκηνοθεσία    Άλφρεντ Χίτσκοκ (1899-1980)
Σενάριο           Άρθουρ Λόρεντς και Μπεν Χεκτ (Μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Πάτρικ Χάμιλτον του 1929)

Παίζουν          Τζον Νταλ, Φάρλι Γκρέιντζερ, Τζέιμς Στιούαρτ, Τζόαν Τσάντλερ

Υπόθεση         Δύο  πολλά υποσχόμενοι νέοι της υψηλής κοινωνίας, εστέτ, υπερόπτες και μισάνθρωποι στραγγαλίζουν τον πρώην συμμαθητή τους, με στόχο να αποδείξουν την πνευματική τους ανωτερότητα διαπράττοντας το "τέλειο έγκλημα".

Η ταινία είναι ένα πολύ πετυχημένο πείραμα μια και ολόκληρη είναι ένα μονοπλάνο που δεν έχει σχεδόν καθόλου μοντάζ. Είναι χωρισμένη σε δεκάλεπτα κομμάτια, όσο δηλαδή διαρκούσε ένα καρουλάκι φιλμ. Η κάμερα κινείται ασταμάτητα και ήρεμα σαν να πλέει, είτε παρακολουθώντας τους ηθοποιούς, είτε αγνοώντας τους και αφήνοντας το σενάριο να τρέξει μέσα από τις συζητήσεις τους. Οι μόνες στιγμές που σταματά αυτή η "πλεύση" είναι όταν τελειώνει το φιλμ οπότε η οθόνη μαυρίζει σε μια πλάτη ή σε κάποιο έπιπλο. Ευρηματικότατη σκηνοθεσία, πολύ ωραίο σενάριο και αποκαθήλωση πολλών αξιών της high society (όπως π.χ. η εκπαίδευση σε σχολεία τύπου Ivy League). Ο πρωταγωνιστής λέει κάποια στιγμή απευθυνόμενος στον καθηγητή του : "Εσείς δεν μας λέγατε πάντα οτι έννοιες όπως το καλό και το κακό, το σωστό ή το λάθος δεν πρέπει να ισχύουν για πνευματικά ανώτερους ανθρώπους;"

Το χαρακτηριστικό της ιστορίας είναι η διαρκώς υπαινισσόμενη ομοφυλοφιλία των δύο πρωταγωνιστών καθώς και η κοινωνική αποδοχή της οποίας τυγχάνει : "Ξυπνήσατε και οι δυό στραβά σήμερα το πρωί." - "Της είπα οτι έχασα το κλειδί μου." κ.λ.π. Ανέκαθεν, όταν ήσουν πλούσιος όλα γίνονταν ανεκτά.

Η τελική σκηνή, είναι πανέμορφη με το λυκόφωτο και την αντανάκλαση των χρωματιστών διαφημίσεων.
Η cameo εμφάνιση του Χίτσκοκ είναι στους τίτλους αρχής, σαν περαστικός στο δρόμο και η σιλουέτα του σε μια νεον επιγραφή έξω από τη τζαμαρία.

Η βαθμολογία μου 10/10